Animal World

Karczma była dosyć stara, gdzieniegdzie wisiała pajęczyna, inne miejsce wypełniał odór pijanego "woja", który po sześciu kuflach piwa zwalił się na ławę. Kobieta mimo swego już podeszłego wieku nadal zachowała pozory młodości, świdrujące złe oczy i czarna twarz obrócona była w stronę elfki, ręce drżały gdy mówiła:
- tak.. tam są ukryte największe skarby drowów, najlepsze łuki i złote misy, a magia która je chroniła już dawno temu przestała istnieć.. - głos miała zawodzący, lecz nikt z podróżnych nie wierzył, że nagle nawróciła się na dobro, jednak skarby o których mówiła były kuszące.

- O tam są najdawniejsze ze skarbów, nici pajęczych dzieci, rubiny oszlifowane przez gnomich niewolników, srebrne kusze i miecze okute w magię..
- mówiłaś, że magia tam wygasła - przerwał jej ktoś, który skrył swą głowę w kapturze.
- tylko ta, która broni dostępu do tych świątyń.

Drowka uśmiechnęła się paskudnie.
- Magia, która tam jest nie może już wam zagrażać, ale może sami chcieliście by spróbować.. ech zapomniałam, młodzi są tacy strachliwi, szczególnie ci z powierzchni.

- Wygnano mnie z podziemi, więc myślisz, że cię tam zaprowadzę? Jeśli jednak naprawdę chcesz zrezygnować z wygodnego łózka w karczmie to mogę ci odsprzedać mapę..

Drowka przez chwilę zastanawiała się nad wysoką ceną lecz zmieniła zdanie:
- za tyle ile kosztuje dobry koń i kufel piwa - koło ławy odezwały się niechętne pomruki

- Tyle ile kosztuje wierzchowiec tamtego łucznika - powiedziała chytrze, łucznik jednak obruszył się - konia nie sprzedam tej wiedźmie nawet za najlepszego innego - nagle ucichł bo wyczuł okazję - ale za 50 sztuk srebra się zastanowię (to już jest cena niewyobrażalnie droga)

- Phew, myślisz że tak łątwo zostawić towarzysza?... 40 - powiedział łucznik